Muzeum zostało powołane decyzją Senatu Politechniki Krakowskiej 4 czerwca 2004 r. Za swoją siedzibę ma budynek dawnego aresztu koszar austrowęgierskich z roku ok.1878 r., uznany przez Konserwatora Wojewódzkiego z d. 17.04. 2014 r. za obiekt zabytkowy i wpisany do rejestrów zabytków miasta Krakowa pod pozycją 1135 [ A-1411/M]
Muzeum podlega Prorektorowi ds. Ogólnych, działa w oparciu o regulamin uchwalony decyzją Senatu Politechniki Krakowskiej dn. 28 stycznia 2011r. Kolekcja Muzeum PK posiada obiekty zgromadzone zgodnie z regulaminem w następujących działach: dokumenty, druki, fotografia, grafika, instrumenty naukowe, medalierstwo, odznaczenia, pieczęcie uczelniane, projekty architektoniczne i konstrukcyjne, rzemiosło artystyczne, rzeźba, tkanina, inne. Zbiory udostępniane są poprzez wgląd, digitalizowane kopie, fotografię i wypożyczenie. W oparciu o zbiory własne, jak i zbiory prywatne użyczane przez pracowników Politechniki Krakowskiej oraz inne polskie instytucje kulturalne, Muzeum na powierzchni 114 m kw. prezentuje wystawy: stałą, dotyczącą historii Politechniki Krakowskiej oraz wystawy czasowe. Tematyka tych ostatnich dotyczy osoby jej Patrona, Tadeusza Kościuszki, oraz dziedzictwa miejsca.
Działalnością merytoryczną Muzeum zajmuje się Rada Muzeum.
Muzeum wydaje własny Biuletyn (ISSN 1733-5531), a dodatkowo od roku 2016/2017 Zeszyty Historyczne Muzeum PK (ISSN 2544-1833) oraz Katalog Wystaw Muzeum (wydawnictwa nieregularne).
Muzeum posiada własną bibliotekę z czytelnią udostępniającą jej zbiory.
Muzeum otwarte jest dla zwiedzających w godz. między 10.00 a 15.00. Wstęp do Muzeum na podstawie numerowanych biletów wstępu jest bezpłatny.
DZIEDZICTWO i TOŻSAMOŚĆ – Misja Muzeum PK
Misja Muzeum Politechniki Krakowskiej
im Tadeusza Kościuszki
Dbanie o dziedzictwo każdej instytucji, dziedzictwo, które pozwoliło na jej powstanie i rozwój, a także pokazanie, że jej działalność wpisuje się w tożsamość społeczną łączącą daną instytucję z jej społecznym otoczeniem – jest misją każdego Muzeum, jakie dana instytucja tworzy.
Przynależność instytucji wyższej użyteczności publicznej, jaką jest Uczelnia do świata edukacji i nauki, nakłada na Muzeum specyficzne zadania pozwalające na realizację ogólnych kierunków jego działania. Są nimi gromadzenie, przechowywanie, katalogowanie i udostępnianie wszelkich artefaktów[1], odnoszących się do sposobu realizacji zdań dydaktycznych i naukowych (programy, katalogi i inne materiały dotyczące realizowanych zdań) a także sięganie do historii rozwoju nauki i oświaty na skalę lokalną (uczelnia) i globalną (miasto, kraj, kontynent). Szczególną troską powinna być otoczona pamięć o wybitnych nauczycielach i absolwentach, a także o patronie Uczelni.
Pozostawiając promocję aktualnych osiągnięć naukowych i dydaktycznych innym jednostkom Uczelni, Muzeum powinno eksponować jej działalność w zakresie popularyzacji nauki i indywidualnych – także pozanaukowych – zainteresowań jej pracowników, studentów i absolwentów. Działania te powinny mieć na celu zacieśnianie spójności zarówno społeczeństwa Uczelni jak i środowiska, w którym Uczelnia działa i je współtworzy.
REALIZACJA MISJI
Dziedzictwo – to wartości wytworzone przez społeczeństwo Uczelni w czasie przeszłym. Wśród nich najcenniejsze są wartości niematerialne, ukazujące drogi życiowe minionych pokoleń. To bardzo szeroka grupa obejmująca naszych założycieli i pracowników, zarówno naukowych jak i pomocniczych, a także wychowanków: absolwentów i studentów.
Podstawową formą działalności Muzeum powinno tu być gromadzenie i porządkowanie dokumentacji piśmienniczej i fotograficznej a także gromadzenie wyjątkowych, materialnych dowodów przeszłości. W efekcie powinny powstawać wydawnictwa historyczne o charakterze naukowym (recenzowane, zawierające bibliografię, cytowania i wydawane w permanentnym cyklu wydawniczym np. jako zeszyty naukowe muzeum). Drugą formą, której znaczenie może oddziaływać w sposób bardziej bezpośredni powinny być wystawy czasowe i stałe w pomieszczeniach Muzeum. Punktem wyjścia powinna być wystawa stała obrazująca historię Politechniki; jej elementy powinny znaleźć swoje rozwinięcie w wyżej wymienionych formach publikacyjnych (wydawnictwa, prezentacje cyfrowe).
Otoczenie opieką dziedzictwa postaci patrona uczelni, Tadeusza Kościuszki, wymaga stworzenia osobnej przestrzeni wystawowej, udostępnianej także innym instytucjom zajmującym się tą postacią, o historycznym znaczeniu narodowym (MHK, Kopiec Kościuszki).
Tożsamość – jest tu rozumiana jako tożsamość społeczna[2]. Jej rozwijanie powinno służyć zacieśnianiu wzajemnego zrozumienia pomiędzy członkami naszej uczelni i – z drugiej strony – ukazywaniu społeczeństwu więzi Uczelni z jej otoczeniem. Jest to oczywiście podstawowym działaniem merytorycznym uczelni jako akademickiej szkoły wyższej, prowadzącej badania naukowe przydatne społeczeństwu, jak i kształcącej pokolenia, zdolne do realizacji rozwoju kraju. Muzeum powinno ukazywać inną stronę uczelni: popularyzację nauki w szerszym jej rozumieniu, nie tylko jako wyniki bezpośrednie pracy naukowej, która ze swej natury jest hermetyczna, ale i historię nauki i jej osiągnięć. W formie popularno-naukowej powinna być w pierwszym rzędzie ukazywana działalność Uczelni, dotycząca ważnych problemów miasta (zdrowie, komunikacja, wypoczynek). Ekspozycja pozazawodowych zainteresowań członków społeczności akademickiej, powinna wypełniać te pola, które nie są już prze uczelnię eksponowane (sztuki graficzne, teatr, muzyka, kształcenie ustawiczne). Ważną rolę może tu odgrywać ukazywanie roli sportu akademickiego.
Niezbędnym elementem tej działalności jest umiejętne rozwijanie bezpośredniej komunikacji społecznej (plakatowanie, informacja na stornach internetowych i w wydawnictwach Uczelni) a także korzystanie z publicznych środków komunikacji (prasa, radio, telewizja, telefonia). Ważną rolę pełnić powinna współpraca z organizacjami i instytucjami działającymi na polu muzealnictwa (Ogólnopolskie Stowarzyszenie Muzeum Uczelnianych, Stała Konferencja Dyrektorów Muzeów Krakowskich, Międzynarodowe Centrum Kultury).
Narzędzia i środki na realizację powyższych działań muszą się mieścić w granicach realnych możliwości Uczelni. Na pierwszym miejscu należy postawić dbanie o budynek Muzeum, jedyny obiekt kampusu głównego Uczelni, który jest urzędowo zakwalifikowany jako obiekt zabytkowy. Charakter jego wnętrza powinien być stopniowo przywracany do stanu oryginalnego, jednak z przystosowywaniem do celów muzealnych.
Docelowym stanem posiadania Muzeum powinny być własne: biblioteka, pracownia i archiwum fotograficzne oraz pracownia grafiki komputerowej (realizująca skład cyfrowy wydawnictw i prezentacje komputerowe) w oparciu o pracowników etatowych.
Ze względu na ograniczone środki finansowe i osobowe nie można na razie liczyć na gromadzenie przez Muzeum eksponatów materialnych nawet spełniających warunki muzealnicze, w postaci maszyn czy urządzeń; najwłaściwszą jest tu współpraca z innymi uczelniami Krakowa (UJ, AGH, AR).
[1] Artefakt jest tu rozumiany w znaczeniu przypisywanym mu przez socjologię kultury, zarówno w odniesieniu do artefaktów behawioralnych jak i fizycznych (por.: https://pl.wikipedia.org/wiki/Artefakt_(antropologia) )
[2] Zob.: https://pl.wikipedia.org/wiki/To%C5%BCsamo%C5%9B%C4%87_spo%C5%82eczna
